Rozdział V

Nutka na dziś i jutro :D - Dumbledore Army :)


Dziewczyna spojrzała na rudowłosego . Był lekko zdezorientowany .
- Co jest ? - zapytała . Podeszła do niego bliżej , splotła palce z jego dłońmi . - Chcę się zemścić Za Ciebie , za nas . Nie odpuszczę mu .
- Ale ... - zaczął , ale uciszyła go pocałunkiem . Jego usta były miękkie , ciepłe i przyjemne . Oderwała się od chłopaka i szybkim krokiem opuściła pokój Freda zostawiając go na jego środku . Szła chwilę po schodach bez trudu znajdując pokój Rona , zresztą na drzwiach sypialni było napisane koślawym pismem jego imię . Wparowała do tak znanej jej sypialni . Ściany poobwieszane były plakatami ukochanej drużyny . Okna zostały zasłonięte okropnymi , pomarańczowymi firankami . Łóżko niedbale pościelone . Nie było go tam . Gdzie on poszedł ? . Nagle dostrzegła coś , co zwaliło ja z nóg . Na małej szafce nocnej z ciemnego drewna stały ramki , magiczne ramki w których zdjęcia się poruszały . Hermiona jednak przejęła się samymi zdjęciami . Z komody machała do niej dziewczyna o kasztanowych włosach i brązowych pięknych oczach . Uśmiechała się . Odrazu ją rozpoznała . To była ONA . Dziewczyna podeszła bliżej do szafki i wzięła ramkę w obie dłonie , ale nie była to tylko 1 , ale co najmniej 5 . Szybko podjęła decyzję .
- Uciekajcie - powiedziała chłodnym głosem to swoich podobizn . Szatynki uciekły z piskiem . Gdy w żadnej ramce nie było już nikogo , dziewczyna cisnęła nimi wszystkimi o ścianę . Była wściekła nie tylko na niego , ale tez na samą siebie . Jak mogła być taka głupia by gniewać się na Freda ? Przez Rona wszystko mogło się skończyć . Usiadła na byle jak pościelonym łóżku i schowała twarz w roztrzęsione dłonie . Parę łez spłynęło po policzkach . Dziś sporo płakała . Ale co miała zrobić ? Wzięła kilka głębokich wdechów dla uspokojenia .  Ogarnęła spojrzeniem cały pokój . Po co ma robić większy bałagan ? To nie ma sensu . Przeszła przez resztki ramek na zdjęcia , po czym zamknęła za sobą drzwi z hukiem . W głowie miotało się tyle myśli . Nie mogła ich poskromić . Powoli analizując wszystko co zdarzyło się dzisiaj zeszła na dół do kuchni . Niedługo koniec wakacji , co oznacza Hogwart . Była na 5 roku a Fred na 6 . Będą mogli się widywać codziennie . Spędzać dużo czasu wspólnie , śmiać się , rozmawiać i odrabiać lekcje . Zaraz , zaraz . Odrabiać lekcje ? Zaśmiała się sama do siebie . Jeśli będzie z bliźniakiem to on napewno nie pozwoli jej robić zadań domowych . Z zamyślenia wyrwały ją jakieś huki i trzaski . Zastała pana Weasleya majstrującego coś przy szczoteczce do zębów . Przedmiot latał i wirował po stole jak mucha , a mężczyzna próbował uniknąć przypadkowego ciosu . Dziewczyna uśmiechnęła się blado i powiedziała :
- Dzień dobry panie Weasley . Artur Weasley podniósł ledwo zauważalnie głowę kiwnął nią lekko i uśmiechnął się krótko :
- Ah witaj Hermiono . Po tej bardzo krótkiej wymianie zdań , szybko wrócił do czarowania zielonej szczoteczki . Szatynka skierowała się ku salonowi . Usiadła na wygodnej starej kanapie . Wdychała zapach wydobywający się zza okna . Trochę skoszonej trawy , kwiatów i dymu z kociołków . Przed sobą miała sporej wielkości lampę naftową . Wokół niej latało parę sporej wielkości ciem . Przez chwilę wpatrywała się w stworzonka , myśląc co ja spotka w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie . Przed oczami stanął jej obraz uśmiechniętego i roześmiane Freda . Z uśmiechem zapadła w głęboki sen .
Nic nadzwyczajnego jej się nie śniło . Jakieś ptaki , łąka , książki i coś czego nie pamięta . Obudziła się w czyiś objęciach , silnych i mocnych ramion . Potarła oczy i ziewnęła przeciągle . Sądziła , że to Fred , więc odwróciła się w jego stronę . Oj jak bardzo się wtedy myliła ... Oj , jak bardzo .. Zerwała się natychmiast z kanapy tak , że spadła na dywan . Szybko się otrzepała .
- Ron !! Jak śmiesz mnie dotykać ! Jak śmiesz się do mnie wogóle zbliżać po tym wszystkim !? Czy Ty sobie zdajesz sprawę z tego CO zrobiłeś ?! Własnego brata ! Jak mogłeś ! Na dodatek kazałeś mu mnie krzywdzić ! I po co to wszystko ? Masz jakąś obsesje czy co ? - wrzeszczała dziewczyna . Łzy stanęły jej w oczach . Chciała to zakończyć raz na zawsze . - Nasza przyjaźń jest skończona jasne ? Nie chcę mieć z Tobą nic wspólnego ! Zrozumiałeś ? - zapytała , czując jak po jej policzkach spływały gorące łzy . Nie mogła opanować drżenia rąk . Chwilę potem Ron drgnął i wyszeptał :
- Hermiono ... wybacz mi ..




No to 5 rozdział już jest :D Ten rozdział też mi się podoba , chociaż nie tak bardzo jak 4 ;) No ale cóż , Wy sami ocenicie jaki jest :D Dedykuję cały rozdział Martynie i Borysowi :D Dziękuje , że jesteście :D !!